W obliczu prognoz dotyczących przyszłych świadczeń i malejącej atrakcyjności tradycyjnych rozwiązań społeczeństwo coraz częściej zwraca się ku programom, które jeszcze niedawno były traktowane z nieufnością. Najnowsze dane pokazują, że zainteresowanie jednym z nich osiągnęło skalę, jakiej dotąd nie notowano.
PPK partycypacja na najwyższym poziomie w historii
Zainteresowanie programem rośnie w tempie, które zaskoczyło nawet instytucje zarządzające systemem. Na koniec października 2025 roku liczba uczestników przekroczyła 4,04 mln osób. Oznacza to, że w ciągu zaledwie jednego miesiąca program przyciągnął blisko 40 tys. nowych oszczędzających. Partycypacja osiągnęła 55,89 proc., czyli wynik niewyobrażalny w pierwszych latach jego istnienia. Aktywnych rachunków jest już 4,97 mln, niemal symboliczne 5 milionów.
Dla porównania w 2019 roku, kiedy system dopiero startował, zaledwie 39 proc. pracowników zdecydowało się pozostać w programie, mimo automatycznego zapisu. Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Tylko w trzecim kwartale 2025 roku liczba uczestników wzrosła o ponad 95 tys., a cały rok przyniósł około 250 tys. nowych oszczędzających w porównaniu z końcem 2024 roku.
Aktywa PPK przekraczają 42,6 mld zł – tempo wzrostu jest imponujące
Środki gromadzone przez uczestników przyrastają bardzo dynamicznie. W połowie listopada 2025 roku wartość aktywów przekroczyła 42,6 mld zł. To wzrost o 48,3 proc. rok do roku. Wynik ten potwierdza, że pracownicy zaczęli traktować program jako realne narzędzie do budowania kapitału, a nie tylko dodatek do wynagrodzenia.
Struktura wpłat pozostaje niezmienna: 52,3 proc. pochodzi z kieszeni uczestników, 39,8 proc. finansują pracodawcy, a 7,9 proc. zapewnia państwo. W praktyce oznacza to, że każda złotówka wpłacona przez pracownika działa jak multiplikator – rośnie dzięki dopłatom zewnętrznym oraz stopom zwrotu osiąganym przez fundusze inwestycyjne.
Co stoi za rosnącą popularnością programu? Niska emerytura z ZUS i nieopłacalne lokaty
Główną przyczyną zwiększonego zainteresowania są niepokojące prognozy dotyczące wysokości przyszłych świadczeń emerytalnych. Obecnie stopa zastąpienia wynosi 54 proc., co oznacza, że emeryci otrzymują nieco ponad połowę ostatniej pensji. Prognozy dla dzisiejszych trzydziesto- i czterdziestolatków są jednak znacznie gorsze – przewidywany poziom świadczeń spadnie do 18–30 proc.
Drugim czynnikiem jest spadek atrakcyjności lokat bankowych. Według danych banku centralnego we wrześniu 2025 roku średnie oprocentowanie lokat dłuższych niż rok wyniosło 2,8 proc., czyli mniej niż inflacja na poziomie 2,9 proc. Oznacza to, że pieniądze traciły realną wartość. Dodatkowo każdy zysk z lokat jest obciążony 19-procentowym podatkiem Belki. W programie, przy spełnieniu warunków, nie ma takiego obciążenia, co stanowi jedną z kluczowych przewag.
Jak działa PPK i dlaczego system okazuje się skuteczny
System opiera się na trzech źródłach finansowania: pracownik wpłaca minimum 2 proc. wynagrodzenia, pracodawca – co najmniej 1,5 proc., a państwo zapewnia dopłaty powitalne i coroczne. Dzięki temu pracownik, odkładając stosunkowo niewielką kwotę miesięcznie, otrzymuje realne wsparcie od dwóch dodatkowych podmiotów.
Automatyczny zapis zwiększa liczbę uczestników, ponieważ rezygnacja wymaga złożenia formalnej dyspozycji. Efekt trójskładkowego systemu widać w wynikach inwestycyjnych. W wielu przypadkach stopy zwrotu osiągały 198 proc., co oznacza, że uczestnicy mieli na rachunku około 16 tys. zł więcej, niż wynosiła suma ich własnych wpłat.
Benefit pracowniczy PPK zyskuje uznanie w firmach
Pracodawcy coraz częściej podnoszą swoje składki ponad wymagane minimum. Wartość dobrowolnych dopłat firm sięga już prawie pół miliarda złotych. To wzmacnia zainteresowanie samych pracowników, ponieważ wyższe dopłaty oznaczają znaczenie większe oszczędności w przyszłości.
Dla przedsiębiorstw jest to element budowania przewagi rynkowej. Coraz większa liczba firm traktuje podwyższone wpłaty jako atrakcyjny benefit, który ułatwia zatrzymanie pracowników i pozyskiwanie nowych kandydatów.
Ile można uzbierać przy podstawowych stawkach?
Przy średnim wynagrodzeniu 8771,70 zł brutto i wykorzystaniu podstawowych wpłat wyliczenia wyglądają następująco.
Mężczyzna, który oszczędza przez 25 lat, zgromadzi około 94 230 zł własnych i pracodawcy oraz 6250 zł dopłat ze strony państwa. Łączny kapitał wyniesie około 185 tys. zł.
Kobieta oszczędzająca przez 20 lat zgromadzi 75 380 zł wpłat, 5250 zł dopłat państwowych i zakończy okres oszczędzania z kwotą około 135 tys. zł.
Wyliczenia te opierają się na realnej stopie zwrotu wynoszącej 3,5 proc. rocznie oraz średnim koszcie zarządzania funduszami na poziomie 0,5 proc.
Jak zmienia się wynik przy wyższej składce pracodawcy?
Jeśli pracodawca zdecyduje się zwiększyć swoją wpłatę do 4 proc. wynagrodzenia, efekty oszczędzania stają się niemal dwukrotnie lepsze. Mężczyzna po 25 latach oszczędzania gromadzi około 142 tys. zł własnych i pracodawcy oraz 6250 zł dopłat państwa. Końcowa wartość kapitału wynosi około 280 tys. zł.
W przypadku kobiety, która pracuje i odkłada przez 20 lat, suma wpłat z pracodawcą wynosi około 113 500 zł, dopłaty państwa – 5250 zł, a końcowa wartość oszczędności – około 210 tys. zł.
Te wartości pokazują, jak ogromny wpływ na końcowy wynik ma wysokość składki pracodawcy.
Wypłata środków – prywatna własność i pełna swoboda
Po osiągnięciu wieku emerytalnego uczestnik może wypłacić jednorazowo 25 proc. zgromadzonych środków. Pozostałe 75 proc. wypłacane jest w minimum 120-miesięcznych ratach. Kapitał jest w pełni prywatny i podlega dziedziczeniu, co zasadniczo odróżnia program od świadczeń publicznych.
Komentarze (0)