Film zrodzony z odwagi
Podczas 19. edycji All About Freedom Festival w Gdańsku, mieście, które od lat celebruje idee wolności i solidarności, Nagrodę Prezydenta Miasta otrzymała Sepideh Farsi - irańska reżyserka, scenarzystka i aktywistka. Jej film „Idź z duszą na dłoni” zachwycił jury emocjonalną prawdą i niezwykłą formą, powstałą w warunkach niemal niemożliwych.
Farsi, urodzona w Teheranie w 1965 roku, od lat żyje na emigracji we Francji. W młodości została aresztowana za działalność opozycyjną, co ukształtowało jej artystyczną wrażliwość. W swoich filmach często wraca do tematów wolności, tożsamości i życia w diasporze. Jej kino łączy dokumentalną surowość z poetyckim spojrzeniem na rzeczywistość.
W przypadku „Idź z duszą na dłoni” ta poetyckość nabrała szczególnego wymiaru. Reżyserka nie mogła być obecna w strefie konfliktu, dlatego współtworzyła film z młodą Palestynką Fatmą Hassoną - poetką i fotografką z Gazy. Przez miesiące rozmawiały online, wymieniały filmy i nagrania, tworząc wspólny portret życia w czasie wojny. Kamera Fatmy rejestrowała codzienność: ciszę między wybuchami, dzieci bawiące się w ruinach, a także momenty nadziei.
Tragiczny los artystki nadał filmowi głęboko poruszający wymiar - Fatma zginęła w kwietniu 2025 roku w izraelskim nalocie.
Gdańsk nagradza wolność
W uzasadnieniu werdyktu jury napisało, że Farsi z fragmentów nagrań jednej kobiety potrafiła stworzyć uniwersalną opowieść o człowieczeństwie
Ten film udowadnia, że na ekranie najważniejsza jest historia, a nie forma. Idź z duszą na dłoni porusza swoją prostotą i szczerością. To głos, którego nie da się zagłuszyć -podkreślono.
Dla Gdańska, miasta-symbolu walki o wolność, ten wybór ma szczególne znaczenie. Festiwal All About Freedom od lat pokazuje, że sztuka może być narzędziem oporu i solidarności.
Film Farsi stał się także komentarzem do współczesnego świata. Świata, w którym obrazy z konfliktów często tracą znaczenie przez nadmiar informacji. „Idź z duszą na dłoni” przywraca im wagę, intymność i ludzką twarz. Pokazuje, że za każdym dramatem stoi konkretna osoba, jej marzenia, miłość, lęk i siła, by przetrwać.
Jak podkreśla sama reżyserka, film nie miał być politycznym manifestem, lecz aktem empatii.
To historia kobiety, która chciała po prostu żyć i tworzyć. To także historia nas wszystkich - naszej potrzeby bycia wolnymi, mimo wszystkiego - powiedziała Farsi po odebraniu nagrody.
Komentarze (0)