Propozycję patronów zgłosiła Rada Społeczna działająca przy Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. Brunona Zwarry. Balbina i Michał Bellwonowie byli małżeństwem, które mimo przymusowej rozłąki i pobycie pani Balbiny w obozie koncentracyjnym, przeżyło II Wojnę Światową, a po powrocie do Gdańska działało na rzecz integracji mieszkańców w nowej rzeczywistości.
- Bardzo się cieszę, że patronami gdańskiego tramwaju zostaje rodzina, która tak mocno związana jest z historią gdańskiej Polonii. To kolejny krok w popularyzacji losów jej wybitnych przywódców. Michał i Balbina Bellwonowie symbolizują to, co najpiękniejsze w gdańskich Polakach – codzienną ciężką pracę, troskę o rodzinę, aktywność obywatelską, konsekwencję, upór w dążeniu do dobrych celów, a w sytuacji ekstremalnej – takiej jak wojna również wierność i ofiarę - mówiła Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Gdańska.
Na uroczystości nadania patrona tramwajowi wzięła udział m.in. Hanna Pietrzkiewicz, prawnuczka małżeństwa Bellwonów. Członkowie rodziny z tej okazji przekazali do Muzeum Gdańska około 200 rodzinnych pamiątek, które będą włączone w zasób kolekcji Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku. Do zbiorów dołączył takie eksponaty jak osobiste dokumenty, m.in. świadectwa, legitymacje, listy wysyłane z nazistowskich obozów koncentracyjnych. Jest także prowadzony od 1917 roku sztambuch Heleny Jabłońskiej, córki Balbiny i Michała.
Balbina Bellwon była działaczką społeczną. Michała Bellwona poślubiła 2 listopada 1896 roku. Udzielała się m.in. w Towarzystwie Ludowym Gwiazda we Wrzeszczu i Towarzystwie Polek i Polskiej Misji Dworcowej. Podczas II Wojny Światowej, w kwietniu 1940 roku, trafiła do obozu koncentracyjnego KL Ravensbrück, skąd została uwolniona i przetransportowana do Szwecji. 31 października 1945 roku powróciła do Gdańska. Zmarła 20 stycznia 1952 roku i została pochowana na cmentarzu Srebrzysko.
Michał Bellwon był z zawodu pocztowcem. Początkowo zajmował stanowisko w urzędzie pocztowym w Łasinie, a potem w Lubawie. Do Gdańska trafił za karę w 1903 roku w reakcji władz pruskich na jego działalność w Towarzystwie Gimnastycznym Sokół. W znajdującym się pod zaborami Gdańsku dalej działał społecznie. Udzielał się między innymi w tajnym komitecie nauczania języka polskiego. W grudniu 1918 r. został współzałożycielem Związku Urzędników Pocztowych Polaków na Gdańsk, Pomorze, Warmię i Mazury. Aresztowano go 1939 roku, ale udało mu się wyjść na wolność. Większość wojny spędził u córki w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie. Do Gdańska powrócił pod koniec 1945 roku, gdzie żył aż do śmierci w lipcu 1948 roku.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.