Gdański przedsiębiorca i miejski radny Hermann Kulling w 1889 roku nabył w Brzeźnie kąpielisko wraz z domem kuracyjnym oraz 36-hektarowym terenem, w skład którego wchodził między innymi park kuracyjny. To właśnie wtedy zaczęła się jego przygoda z transportem szynowym. Od razu po zakupie wspomnianych działek, zajął się zapewnieniem dogodnego i nowoczesnego dojazdu do swojego kurortu. Wystarczyło mu 5 miesięcy, by wybudować od podstaw tor o długości 1040 metrów. Już 7 lipca 1889 roku na torze rozpoczęła funkcjonowanie jego prywatna linia tramwaju konnego, łącząca dworzej kolejowy Brzeźno z kurortem.
Tramwaje poruszały się po torze o prześwicie 600 mm. Dla porównania dziś tramwaje jeżdżą po torze o szerokości 1435 mm. Wagony kursujące po tej trasie wyprodukował gdański rzemieślnik Julius Hybbeneth. Oferowały one pasażerom 12 miejsc siedzących oraz 12 stojących. Przejazd z dworca kolejowego do kurortu kosztował 5 feningów. Linia ta niestety nie przetrwała długo. Upadła po zaledwie dwóch latach eksploatacji, a następnie została rozebrana. Tramwaj kilka lat później jednak ponownie połączył stację kolejową Brzeźno z kurortem. 9 lipca 1900 roku przedsiębiorstwo Danziger Elektrische Straßenbahn AG (Gdańskie Tramwaje Elektryczne SA) uruchomiło linię tramwaju elektrycznego Nowy Port - Brzeźno.
Sam Hermann Kulling był właścicielem brzeźnieńskiego kurortu do 1899 roku. W tym okresie kurort rozkwitł. Oprócz wspomnianej linii tramwajowej, odbudował po pożarze Dom Zdrojowy, którego remont jest aktualnie coraz bliżej zakończenia. W 1891 roku Brzeźno odwiedziło 39 tysięcy gości. Stałych mieszkańców było wówczas około 600. Kuracjusze, oprócz kąpieliska, mieli do dyspozycji tereny rekreacyjne z altanami, muszlami koncertowymi, kortami tenisowymi, a także boiskami do gry w krykieta. Sam właściciel kurortu mieszkał w Brzeźnie w willi, która dziś stoi przy ulicy Sterniczej 2. W 1899 roku Hermann Kulling sprzedał kurort Towarzystwu Akcyjnemu „Höcherl”. W latach 1915-1919 był gdańskim radnym. od 1917 roku był właścicielem jednej z gdańskich cegielni. Zmarł w 1922 roku i został pochowany na cmentarzu Bożego Ciała u stóp Góry Gradowej. Dziś w tym miejscu znajduje się tam Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.